47:30 min.

In het Lennon park in Havana, heeft Juan (95) de eervolle taak heeft om het standbeeld van John Lennon te bewaken. Juan heeft een oud rond brilletje in zijn borstzak en steeds als er toeristen komen, zet hij de bril op het hoofd van Lennon. Als de golf van flitsende camera’s weer is weggevloeid, keert de rust terug en duikt Juan weer op zijn bankje.

Maar hij is nooit lang alleen, het park is een verzamelplek waar de vaste bezoekers hun eigen plekje (bankje) en dromen hebben. Dromen en verhalen die ze graag zittend op hun bankje met je delen.

Het beeld van Lennon heeft voor elke bezoeker een eigen betekenis:  zoals Ondina, een stralende oude dame wiens hart openstaat voor iedereen en voor wie Lennon de belichaming is van de dromen en idealen van de revolutie. Of Rodolpho, een oorlogsveteraan voor wie Lennon zijn grote vredesheld is. En Ernesto, de ontslagen bewaker en Beatles fan, die met weemoed naar zijn opvolger kijkt. Of Alex (19) die nu al weet dat het een kunst is om dromen uit te laten komen. En Juan? Die houdt gewoon van vrouwen.

De verhalen die het beeld van Lennon bij de ‘bewoners’ oproept, onthullen stukjes uit het leven van de vaste bezoekers en hun dromen. Ookal lijkt hun wereld klein en heeft het leven zijn beperkingen; hun creativiteit en verbeeldingsvermogen laat zich niet begrenzen.

Het park en zijn vaste bezoekers is een metafoor voor Cuba, een eiland waar mensen hun leven leven en Lennon een link is naar de buitenwereld, maar ook symbool staat voor dromen en idealen.